Τον κοιτας μεσα στα ματια και δεν ξερεις καλα καλα αν τον αναγνωρίζεις,το πρόσωπο του σου φαίνεται οίκιο μα εχει η έκφραση του μια απόσταση που δεν σε αφήνει στιγμη να αφεθείς η να πιστέψεις πως αυτος ο άνθρωπος ειναι δικός σου η έστω μπορει κάποτε να ηταν...
Τα αστεία που κάποτε σας έκαναν να ξεκαρδιζεστε αφήνουν σε εσενα ενα μουδιασμένο χαμόγελο και σε εκείνον μια αδιάφορη έκφραση...και αν κάποτε μαλωνατε στο μπαρ για το ποιος θα φάει τα περισσότερα πατατάκια τωρα κρατάς το μπολ μονη και κανεις δεν σου χτυπάει το χερι οταν πιάνεις το τελευταίο...οτιδήποτε μαγικό ειχε η σχέση σας εχει χαθεί και έμεινε μια παγερή αδιαφορία και μια ανάκριση καθε φορα που ένας απο τους δυο ανοίγει την πόρτα,εκείνο το που πας που ισως κρύβει μην γυρίσεις μα κανεις δεν τόλμησε να πει..!
Τα βραδια αγγίζει ελάχιστα το κορμί σου ίσα ισα να βεβαιωθεί πως δεν κοιμάται μονος κ έπειτα σε αφήνει και παλι στην μοναξιά που μήνες δέχεσαι χωρις να επιλέγεις,μα δεν σε πειραζει,συνήθεισες αυτο το μαζι,που μονο μαζι δεν ειναι..!
Μια ακομα μερα λες ,την χρωστας σε
όλες εκείνες τις καλές στιγμές, μα μοιαζει σαν σκιά αυτη η μερα σαν μια
μικρή μουτζούρα σε λευκό χαρτί που κ ομως το αναγκάζει να μην ειναι πια
λευκό...Θελω να τελειωσει δεν μας αξίζει πια, τα φέραμε απο εδω τα πήγαμε
απο εκει συνεχεια τα ίδια και τα ίδια προσθέτοντας ακομα μια μερα,
πνίγοντας καθε τι αληθεινο,τα αποθημενα μας και εμάς τους ίδιους
μαζι!!!
Οι ανθρώπινες σχέσεις ισορροπούν σε
λεπτές κλωστες, ειναι έτοιμες με το παραμικρό να σπάσουν μα αν μάθεις
σωστα να περπατάς πανω τους δεν κυνδινευουν, τουλαχιστον οχι τοσο οσο αν
εισαι αρτσουμπαλος, και τρέχεις σαν παλάβος...βέβαια ειναι και εκείνες οι
λίγες φορες που εσυ περνεις βραβείο ισορροπιας μα στην αντίπερα όχθη
καποιος ταλαντεύει με ολη του την δύναμη την κλωστή και αν δει πως
πάραυτα συνεχιζεις με θράσος περνει το ψαλίδι και την κόβει χωρις να
τον ενδιαφερει ποσο χρονο και κόπο σου πηρε να φτάσεις ως εκει..!
Κομμένη
κλωστή ίσουται με το τελος μιας σχέσεις, ειτε φιλική, ειτε επαγγελματική, ειτε
προσωπική, ναι φυσικά και μπορεις να πιάσεις τα δυο άκρα και να δεσεις με
δύναμη την κλωστή μα μην ξεχνάς πως καθε φορα που γυρίζεις το κεφαλι να
δεις πισω, να χειροκροτησεις τον εαυτό σου για ολη εκεινη την απόσταση
που διενυσες, παντα θα βλεπεις τον κομπο σκεπτόμενη τον χρονο που σου
πηρε να δεσεις και τον πονο που σου έδωσε εκείνος κόβοντας την...αν δεν
σε πειραζει σε συγχαιρω, τρέχα μην φοβάσαι, μα αν έστω και λιγο σε εννοχλει
κοψτην...και ψάξε για κλωστες που οταν εσυ θα περπατάς η απέναντι
πλευρά δεν θα αναπνέει καν, ετσι μην και χασεις για λιγο την ισορροπία
σου και μεγαλώσουν τα λεπτα που θα εισαι ,εξω απο την αγκαλια του ...καλη
επιτυχία
Περνω τη σκούπα μου κ φευγω!
τα φιλια μου!!!
