Μια φορα στο τοσο

  Ξύπνησα,πλύθηκα,δοντια μια μπλούζα δυο φορές ανάποδα η μπλούζα βγάζω ξαναβαζω, ενα τζιν ,ενα λουλούδικο στο κεφάλι,λιγο μασκαρά, λιγο κραγιόν,το χαμόγελο μου,ενα τεταρτακι ψάχνω απεγνωσμένα τα κλειδιά του αυτοκινήτου, με το που τα βρίσκω χάνω του σπιτιού,ενα μισάωρακι ψάχνω τα κλειδιά του σπιτιού,τα οποία ηταν διπλα απο του αυτοκινήτου αλλα οχι που να μου παει το μυαλό,στα συρτάρια του μπάνιου πάντως έψαξα,μου έφυγε και το χαμόγελο και μπαίνω έχοντας ολοκληρώσει την πρωινή γυμναστική με τοσο τρέξιμο στο αυτοκίνητο!Βαζω μπρος , που να φανταστώ η δόλια πως το ράδιο απο το χθεσινό ξεφάντωμα με τους κοριτσαρους μου θα ηταν στο φουλ και αφού εχω δημιουργισει καρουμπαλο 3 εκατοστών απο το χτύπημα στην οροφή του αυτοκινήτου χαμηλώνω την ένταση Κιουρια και ακούω το παρακάτω άσμα"μια φορα στο τοσο να περνάς απο δώ νεα σου να εχω να πεθαίνω να ζω"!Οπα λεω οπα οπα...κάτσε μωρή Μαλου τσάμπα δασκαλεύω εγω τα κοριτσια μου,οταν μια πόρτα κλείνει 10 ανοίγουν,και υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια,και εκει που φτύνουμε δεν γλυφουμε,έρχεσαι εσυ να μου τα ριμαξεις ολα,άκου εκει μια φορα στο τοσο,και τι θα γίνεται κοπελιά γιατι εσυ βγηκες,το τραγουδάκι σου το είπες,εγω ομως θα τις ακούω μετα να μου μυξοκλαινε,και να με ρωτάνε σε ημιλιποθυμη φάση "ποτε πιστεύεις θα ξανάρθει"?Με ενα βλεπω ασβου θαρρεις κ ειμαι η Μαρα Μεϊμαρίδη και κρατάω τα χαρτια τς Κατίνας στα χέρια μου και αντε μετα εσυ να παρεις αυτο το ύφος Σοραγιας και τρομαγμένη για την σωματική σου ακεραιότητα να ψυθίρισεις" μπορει κ να μην ξανάρθει"γιατι εγω παραμύθια δεν πουλάω αν πιστεύω οτι θα ξανάρθει θα το πω και θα το φωνάξω αν ομως δεν το πιστευω θα βαλω μπροστά μου ενα κάτι και θα το πω και αυτο!Γιατι ποιος ο λόγος γλυκιά μου αναγνώστρια να έρχεται μια στο τοσο,οχι πες μου..?Για να μας κανει την καρδιά συντριμια και να μαζεύουμε μετα βίας τα κομμάτια της και μόλις συναρμολογισεις και παλι το παλζ που λέγεται καρδιά Τσούπ να τος ο μάγκας, με ενα φου,αιντε παλι,συντρίμμια,χώμα. Με μυξομαντηλα να αναρωτιέσαι αν σου άξιζε να σου φερθεί ετσι,μα άμα γλυκιά μου εσυ τον αφήσεις να σου φερθεί ετσι,λογικό δεν ειναι..?Γιατι οι άντρες ειναι σαν τα μικρά παιδια,ωρες να κάθεσαι να τους φτιάχνεις πυργακια στην παραλία,μπουμ θα πουν κ θα στα διαλύσουν,έχεις δει ομως κανά βρέφος να χτυπάει με τα πατουσακια του τον Σαλονικιωτικο τον Πύργο (αρνούμαι να τον πω λευκό,εεεε μα δεν ειμαστε κ γκαβοι).Αυτη την παρομιωση θελω να κρατήσεις ως εικόνα,αν εισαι φτιαγμένη απο χώμα με ενα μπουμ πας χάθηκες,αν εισαι ομως θηρίο,αφήνεις τη Μαλου να παραλογιζεται κ συ με ύφος Πετρέλη  τραγουδας"χτυπά και αλλο θα τα αντέξω,δεν πεθαίνω ετσι απλα θα παλέψω¨"Ε μα !

Ενα πράγμα θελω να θυμασαι,να παω και εγω η δόλια να κανω εναν καφε γιατι με τη τσιμπλα στο μάτι,γράφω!Οπως βλέπεις τον εαυτό σου εσυ,ετσι ακριβώς σε βλέπει κ εκείνος!Αν εσυ αισθάνεσαι ταπεινό χαμομήλακι θα έχεις ακριβώς την ίδια εξέλιξη με την Ματινα Μανταρινακι,αν εσυ του δώσεις το δικαίωμα να μπαινοβγαίνει στη ζωή σου,αυτο θα κανει,γιατι θα πέρνει τη γεύση σου,δεν θα του λειπεις,οπως δεν θα του λειπει κ τιποτα αλλο,καθώς θα εχει και την πίτα ολόκληρη κ τον σκύλο χορτατο... Αν τον θες παντοτινά εκει,ενα πράγμα έχεις να υποσχεθείς στον εαυτό σου,η ολα,η τιποτα,και αυτη τη φορα να το εννοείς οσο για το μήνυμα
"τι κανεις απόψε?ξαφνικά μου ελειψες κ θελω να δώ"
η απάντηση ειναι μια...
"Μαγαπω,αν γουστάρεις να μείνεις να σου στρώσω,αλλιως μαζεύτα κ δρόμο"!!!
Θα ρθει,άκου και την Βrun σου!Σας αγαπω!