Φευγοντας

 Θελω να φυγω ...απο όλους και απο ολα, να βγω στον δρόμο σαν τρελή και να τρέχω, να μην μπορει να με πιάσει κανεις, να μην ενδιαφερθεί κανεις να τρέξει να με πιάσει και έπειτα οταν κουραστώ να κάτσω κατω και να κλάψω,να κλάψω για αυτα που δεν εκανα,για εκείνα που δεν κανω, για τους ανθρώπους που απο λαθoς αγάπησα και για εκείνους που το άξιζαν τοσο και δεν αγάπησα ποτε...Nα μην με ρωτήσει κανεις τι εχω, να μην πρεπει σε κανέναν να απαντήσω, και οταν αποφασίσω να παρω τον δρόμο να γυρισω να εχουν ολα αλλαξει,με αυτόν τον τροπο που μονο στα παραμύθια συμβαίνει...ας μην ειναι καλητερα ας ειναι διαφορετικά...οχι τα ίδια,οχι παλι τα ίδια...με τρομάζει να πονας χρονια για κατι, με φθηρει εκείνος ο τρόμος που σου ψυθιριζει οτι δεν θα περάσει πως θα μείνει για παντα να σου τρώει τα σώθηκα !Καμια φορα ελπίζω να χειροτερεψουν τα πραγματα και ας ειναι αυτη η τιμωρία μου για το οτι δεν μπορω τη στασιμότητα, δεν την αντεχω!

Αλλες φορές παλι σκευτομαι να μην γυρισω να τρέξω τοσο δυνατά φεύγοντας που να μην μπορω και να θελω να γυρισω...να μείνω εκει μακρυά απο όλους και απο ολα μακρυά και απο αυτα που θυμίζουν εσενα μακρυά απο σενα...μα οσο και να τρέχω εισαι παντα εκει...αφου χρονια τωρα σε κουβαλάω μαζι μου...μεσα μου!

 

                                                                                                                                                                            

Στις σκιές που απαιτούν να λέγονται αγάπες....