ψευδαισθηση

 

 Να τον ακους να μιλά και ας μην μιλά σε εσενα ,να γελά και ας μην γελά σε εσενα, να φεύγει και να μην ερχεται σε εσενα...
Οταν εχεις μάθει να ζεις χωρις αυτόν εχεις συμβιβαστεί με την ιδέα, και αρκείσαι στα πιο ασήμαντα για άλλους πραγματα...Σε ενα βλέμμα που θα σε προσπεράσει, σε ενα χαμόγελο του ,στην αλλωτε νευρική φωνή του...

 Ξερεις οτι δεν σου ανήκουν,αλλα τα κανεις δικά σου... Μελέτας καθε του κίνηση, καθε του πράξη, και για ωρες μένεις ξαγρυπνη να αναλύεις το καθετί...

Καποιες φορές πιάνεις τον εαυτό σου να προσπαθεις να δεις αν ειναι καλα, ακομα και απο τον τροπο που καπνίζει, και παίρνεις όρκο πως δεν πεφτεις εξω!

Εμαθες πια να μην χρειάζεσαι τα λόγια του, να φοβάσαι μην σε πλησιάσει και

 σε αιφνιδιασει,εμαθες το απο μακρυά...!

Και ειναι και αυτές οι ωρες μοναξιάς που κανεις διάλογο μαζι του, και αραδιαζεις χιλιάδες λόγους που ειναι καλύτερος απο τον καθέναν...χιλιάδες λόγου που φτιάχτηκε για σενα! 

Γιατι για σενα εχει φτιαχτεί,και συ για εκείνον και ας μην το μάθει ποτε ...και ας μην τον αφησεις ποτε να το μάθει!