Βρε καλως τον

 Και ενω ζεις τον έρωτα σου κανοντας σχέδια για το μέλλον και αισθάνεσαι πως ολα εχουν μπει σε μια τάξη,παίρνοντας όρκο οτι δεν μπορει τιποτα να ανατρέψει την συγκεκριμένη κατάσταση,ερχεται εκείνο το μήνυμα που για χρονια περιμενες, εκείνο το μήνυμα που αναμενοντας το εμενες ξαγρυπνη, πιστευες πως θα ερθει αλλα ηρθε την πιο λαθος στιγμή ...

Τη στιγμή που παρακαλούσες να μην ερχόταν ποτε....

Δυσσεκατομμυρια κινέζοι ξεκαρδιζονται μπροστά στην έντρομη φάτσα σου, ψυθιριζοντας την αρχαία τους παροιμία"πρόσεχε τι ευχεσαι, γιατι μπορει και να σου συμβεί"και εσυ βρίσκεσαι σε ενα διλλημα που ουτε στον εχθρό σου να μην τύχει...

Στο μηνυμα ζητά ξεκάθαρα να σε δει, και συ πρεπει να αποφασίσεις αν πρεπει να πας, η να συνεχίσεις σαν να μην ηρθε ποτε,αυτο που για χρονια περιμενες ...Να μιλήσεις σε φίλους και γνωστούς φαντάζει αδύνατο, οπότε κοιτας τον εαυτό σου στα ματια ως μοναδικό σύμμαχο και προσπαθεις να βρεις τη λύση, με τα λιγότερα θύματα ...γιατι θύματα θα υπάρξουν, αλλωστε οτι και να επιλέξεις παντα θα στριφογυριζει το αντίθετο στο μυαλό σου..ΠΑΝΤΑ!

Ιδανική λύση δεν υπαρχει...στο υπογράφω ...απλα αν πραγματικά δεν θελεις να πυρπολυσεις την ήδη υπάρχουσα κατασταση πρεπει να κινήθεις μυστικά και να αναρωτηθείς αν μπορεις να συγκράτησεις τον εαυτό σου...γιατι εχει μεγάλη διάφορα το να πας για να ξεδιαλυνεις το μπάχαλο που συμβαίνει στο μυαλό σου,απο το να πας για να τα κανεις ολα μπάχαλο στην ζωή σου,και καταλαβαίνεις τι εννοώ!

Αν με ρωτάς......Πρεπει, να πας...!

Το χρωστάς στον εαυτό σου, στην ζωή σου, ακομα και στην σχέση σου, γιατι είτε θελεις να το παραδεχτείς ειτε οχι ποτε δεν δοθηκες ολοκληρωτικά, ποτε δεν αφησες καρδιά,μυαλό και σώμα...

Ισως λοιπον ολο αυτο να σε βοηθήσει να καταλάβεις τους ανθρώπους,να μην τους φοβάσαι,να τους εμπιστευτείς...Γιατι για χρονια φροντίζεις την ίδια πληγή και χρονια αυτη ματώνει...!

Γιατι τους εχεις αναγκη τους ανθρώπους και ας εμαθες να τους φοβάσαι...

Να πας και να τον κοιτάξεις στα ματια,να τον ρωτήσεις ολα αυτα τα γιατι που χρονια μπερδεύουν το μυαλό σου,να του μιλήσεις για το ποσο πονέσες τοτε και ας μην τον αφορά ,αφορά εσενα και το χρωστάς σε εσενα....Μιλά ανοιχτά,μην φοβηθείς για τα αισθήματα σου και ας τον τρομάζαν τοτε,και ας σε τρομάζουν τωρα,πες του για εκείνα τα βραδιά που μεθυσμενη ουρλαζες "πες μου για την αδεια αγκαλια σου, πες μου γιατι δεν μου μιλας" και επειτα με λυγμούς σε επερνε ο ύπνος, για εκείνα τα πρωινά που δεν μπορούσες να βρεις λόγω για να σηκωθεις...

Να του μιλήσεις για την ζωή σου,για αυτούς που έμειναν οταν εκείνος έφευγε,για αυτούς που ειναι ακομα εκει,για αυτούς  που υποσχονται να μείνουν για παντα...και έπειτα οταν θα εχετε περπατήσει αρκετά, γελάσει και κλάψει αγκαλια τοτε καθε κατεργαρης πρεπει να επιστρέψει στον πάγκο του, εκει οπου ανήκει...γιατι τα πισωγυρισματα δεν σου πανε, γιατι για τους ίδιους λόγους που έσπασε τοτε για τους ίδιους θα σπάει παντα, γιατι δεν ειναι έρωτας, ουτε αγαπη ειναι..Ισως και ποτε να μην ηταν!

Αν οταν γυρίσεις και χωθεις με δάκρυα στα ματια στην αγκαλια του σε ρωτήσει που ησουν, πες του πως πηγές μια βολτα για να τον αγαπησεις λιγο περισσοτερο...και κατάφερες να γυρίσεις και να τον αγαπας πολυ περισσοτερο...!

       
                                                     

                            Θυμησου ο πριγκιππας ειναι αυτος που δεν εφυγε ποτε,
                                                    οχι αυτος που ξαναγυρισε!