Βραδυνο ημερολογιο

   Τι ειναι αυτο που σε πιάνει κ παλι και σφιγγεις το μαξιλάρι σφιχτά, κραυγαζεις σιωπηλά κλαιγοντας θαρρεις και αν σάκουσουν θα χάσεις το image σου.Η αληθεια ειναι πως απο τον ιδιο σου τον εαυτο θελεις να κρυφτεις,εκεινον εχεις αναγκη να ξεγελασεις,εκεινον πρεπει να κοροιδεψεις αλλωστε ειναι ο μονος που ειναι ακομα εδω,οτι απομεινε δηλαδη,καποια σπασμενα κομματια καρδιας κ ενα μυαλο που δεν σταματα να εστιαζει σε ολα εκεινα που σε πονεσαν.Σε πονεσαν οχι οχι δεν ειναι πονος αυτο που νοιωθεις,πιο πολυ με φόβο μοιάζει,φόβο που αισθάνεσαι να πηγάζει απο τα βάθη τς ψυχής σου... Φόβο για αυτα που πέρασες,που περνάς η θα περασεις,φόβο για τα αντίο που δεν είπες μην κ τους πληγώσεις, φόβο για τα αντίο που σου ειπαν αδιαφορώντας αν σε πληγώσουν,φόβο για τς λαθος επιλογές,φόβο και για εκείνες που μοιάζουν για σωστες,τι πράγμα κ αυτο απόψε,η ωρα είδη τρεις κ εσυ λογαριαζεις το αυριο,αδιαφορώντας για τς ωρες που χάνεις μελετώντας το!Και απορεις αν μπορεις να φοβάσαι για παντα και τον μισεις που σαφήσε μονη να φοβάσαι τα παντα......