Μια φορα και εναν καιρο

  

 

   Μεγαλώσαμε σε εναν κοσμο γεμάτο παραμύθια...Με μια Σταχτοπούτα που πέρασε τα χίλια μυρια αλλα τον παντρεύτηκε τον πρίγκιπα...Με την Χιονάτη που αφου συγκατοικήσε με τους νανους την βρικε την άκρη...Με τη ωραια κοιμωμένη που αφου καλοκοιμηθηκε το καπαρώσε το κελεπούρι...Ετσι μάθαμε και ετσι με αγωνία περιμέναμε τη στιγμή που θα βρεθεί το δικο μας πριγκιποπουλο....

  Φίλουσαμε λοιπον οτι βατράχι βρίσκαμε μπροστά μας με την ελπίδα οτι θα μεταμορφωθεί σε πρίγκιπας,αντί αυτού ομως μας έμενε μια βαριά γεύση βατράχιλας στα χείλη και συνέχιζαμε στον επόμενο που συνήθως ηταν λιγο χειρότερος!!!Και εκει γύρω στα 25 ειναι που αρχίζεις και την ψιλιαζεσαι τη δουλεια,που κοιτάς γύρω σου και δε βλέπεις πια οχι τον πρίγκιπα αλλα ουτε και βατράχια για να φιλησεις και βάζεις κατι κλάματα τοσο δυνατά μπας και τύχει να σε λυπηθει κανεις και σου φέρει αυτο που παντα ονειρευοσουν...


  Δεν ξερεις που ακριβώς πρεπει να παραδοσεις τις ευθύνες,στους συγγραφείς των παραμυθιων,στους εκδότες που δεν άφησαν γενιά με γενιά να μην γνωρίζει, στη γιαγιά σου και στη μάνα σου που στα έλεγαν και ξαναλεγα,η στον ίδιο σου τον εαυτό που αντί εκει γύρω στα 10 που αρχίζεις να την ψυλιαζεσαι με τον Άγιο Βασίλη δεν την ψυλιαστικες κ με τους πρίγκιπες!!! Αληθεια με σιγουριά μπορεις να πεις οτι δεν υπάρχει Άγιος βασιλης τι σε κανει ομως να πιστεύεις ακομα στον πρίγκιπα γιατι πιστεύεις,σίγουρα πιστεύεις!!!Ισως σε εξιταρει η ταχύτητα του αλόγου το οποίο σίγουρα θα εχει, (τι πρίγκιπας ειναι αλλωστε)που θα κανει τα μαλλια σου να αναμιζουν και εσυ θα τον άρπαζεις τοσο σφιχτά που θα κοντεύει να του κοπεί η ανάσα,ισως το παλάτι και το άπειρα μεγάλο πρωινο που θα ετοιμάζουν για σενα η υπηρετριες,αλλα ισως και  η ελπίδα του να αγαπησεις και να αγαπηθεις τοσο οσο μονο τα παραμύθια γνωρίζουν!

  Πάντως αργά η γρήγορα πρεπει να βγεις απο ολο αυτο,πρεπει να σταματήσεις να αναζητάς πριγκιποπουλα,πρεπει να σταματήσεις να αναζητάς παραμύθια,πρεπει να βρεις τον εαυτό σου...Και εκει που ολα θα μοιάζουν γαλήνια να δεις που θα εμφανιστεί,δεν θα χει άσπρο άλογο ουτε και παλάτι αλλα θα εχει κάτι στα ματια του που με σιγουριά θα σε κανει να πιστέψεις πως ειναι αυτος και με μιας θα σβήσει άλλους τους βατράχους που μέχρι τότε κυκλοφορούσαν στην ζωή σου!!!

  Δεν ξερω αν με τα παρακάτω θα με πεις καχύποπτη,αλλα όλοι εμεις μάθαμε μέχρι το γάμο η τον έρωτα,οπου έζησαν αυτοι καλα και εμεις καλητερα,δε μας λεει ομως κανεις τι εγινε ;;; Θελω να πω,ποιος με διαβεβαιώνει οτι ο πρίγκιπας της Σταχτοπούτας δεν ηταν χαρτομούτρο και εν τελεί έχασε ολο το παλάτι και κατέληξαν στο πατρικό της Σταχτοπούτας να μένουν με τς κακομαθημενες αδερφές τις και να του φωνάζει καθε μερα για τα καλητερα χρονια που της έφαγε,η οτι ο τύπος τς Χιονάτης δεν ηταν αλκολικος να πινει και να την τουλουμιαζει στο ξυλο η τελος πως αυτος της ωραίας κοιμωμενης δεν έμπλεξε μετα το γάμο, με καμία ωραια και ξύπνια αυτη την φορα και έμεινε η δόλια η κοιμισμένη να τον ψάχνει... Οποίο και να ειναι το πραγματικό τελος απο τα παραμύθια που μας λέγανε τότε,ισως και να μην εχει καμία σημασία πια...Το μονο που εχει πραγματική σημασία ειναι οτι η καθεμιά απο μας φτιάχνει το δικό της παραμύθι,και ειναι στο χέρι της να επιλέξει τον δικο της πρίγκιπα,αυτόν που θα την κανει πραγματικά ευτυχισμένη και θα ζει τοσο καλα που δεν θα την νοιάζει γιαυτους που ζουν καλυτερα!!!!