Περνάει ο καιρός... Και ακομα να μου πεις το ποτε θα παμε για εκείνον τον καφε...
Δεν θυμάμαι να σου ζήτησα κάτι αλλο,σου άφησα την καρδιά μου εκείνη την νύχτα και σου ζήτησα για αντάλλαγμα ενα καφε... Μου το υποσχεθηκες αλλωστε ...
Εχω σκεφτεί που θα παμε,τι θα φορέσω και πως θα κανω τα μαλλια μου,θα βαλω το άρωμα που σου άρεζε και θα σου χαμογελάω μέχρι να φυγουμε...
Οχι δεν θα γκρινιάζω,ουτε γιατι και εξηγήσεις θα ζητήσω τι νόημα έχουν πλέον ολα αυτα,τι νόημα εχει να μάθω τα γιατι και τα πως..?Αλλωστε για να ειμαι εκει μπροστά σου πάλεψα.....Πάλεψα με ολο μου το ειναι,να κρατησω τα ματια μου απο τα δάκρυα,να συγχωρησω τα ασυγχωρητα,να αντέξω το τελος ...
Μονο θα σου χαμογελάω και αν θες να μην μιλαμε, κουβέντα δεν θα πω...Μονο ασε με οσο κρατάει ένας καφές να σε κοιταζώ ..Να χανομαι στα ματια σου,να σε βλεπω να μου γελας,να κοιτάμε τα ίδια πραγματα και αν θες εσυ κατι να πεις θα σε ακούσω σαν να μου μιλάς για πρώτη φορα με τον ίδιο ενθουσιασμό με τον ίδιο έρωτα...
Κερασμένος ο καφές σαν εισιτήριο που περίμενα χρονια και τωρα να,στα χέρια το κραταώ,κερασμένος μονο μια χάρη σου ζητάω λιγο πριν φύγεις πες μου τα ματια μου να κλείσω δεν θελω να σε δώ να φευγεις δεν αντέχω να σε δώ παλι να φευγεις ...Την εικόνα του καφε να κρατήσω...Εσενα και μένα να γελάμε αυτο δεν κάναμε παντα οταν είμασταν μαζι...?Γελούσαμε...αυτο θα εχω για ανάμνηση,αυτόν το τελευταίο καφε να μου θυμίζει για παντα εσενα,εμένα,εμάς ...Και αυτη την γλυκο-πικρή γεύση του καφε...Μονο χάρισε μου εναν καφε...Εναν τελευταίο καφε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου