Ενα απο τα γραμματα σου

 Δεν ξερω γιατι σου γράφω,δεν ξερω ουτε γιατι παλι σε φέρνω στο μυαλό μου...Ξερω τιποτα δεν θα βγει...ποτε με μας τους δυο δεν έβγαινε κατι,αλλα και απο το μυαλό μου αρνησε να φύγεις και υποφέρω,αληθεια πλέον υποφέρω... Υποφέρω που πρεπει να παραδεχτώ πως παρόλη μου την προσπάθεια  δεν μπόρεσα να σε ξανά κρατήσω,να σου ξανά μιλησω,να σε ξανά αγγίξω...Υποφέρω που μπορεις και συνεχίζεις,υποφέρω που αναγκάζομαι και εγω να συνεχίσω....Κουράστηκα να λεω δεν πειραζει, να προσποιούμαι πως ολα ειναι καλα,να γελάω μη με δει κανεις και καταλάβει το ποσο μεσα μου,συντριμια ειμαι... Εσυ δεν ησουν που έλεγες "χωρις εσενα δεν παω πουθενα"το πουθενα εγινε παντού και εσυ σκορπίζεσαι εδω και εκει με αμίλητο θεατή εμένα,να καμαρώνω που δινεσαι σε ξενες αγκαλιες,που δεν ειναι τα χειλη μου αυτα που φιλας,που ειναι η ψυχη μου αυτη που τοσο βιαια καταπατας...Και ενω σκορπας το ειναι σου,νιώθω πως σκορπας την ίδια μου τη ζωή...γιατι αυτο ησουν για μένα...ζωή...η ζωή μου!Μενεις μαύτους που σε κρατάνε,ετσι ηξερα....λάθος εχω πιαστεί απο τα ρουχα σου και εσυ με δύναμη με σπρωχνεις,μα σε κρατάει η ψυχή μου δεν ειναι τα χέρια μου που χουν τόση δύναμη,αυτη η ρημάδα η ψυχή μου ειναι και το γαμημενο μου μυαλό που δεν σαφήνει,δεν παει παρακάτω,δεν μπορει να παει παρακάτω!

Εσυ που έλεγες τιποτα δεν θα αλλάξει ....ολα αλλάζουν και εγω ακομα δεν ειμαι ίδια και εμένα κατάφερες να αλλάξεις...Να σβήσεις το χαμόγελο μου,να πατησεις την ψυχή μου,να καψεις τα ονειρα μου... Δεν ξερω σε ποιον να μιλησω,τι πρεπει να πω,τι μπορω να πω ...πάντως ολο αυτο με πνίγει,με σκότωνει,δεν εχει αέρα στα μαγαζιά που βγαίνω,δεν εχει οξυγόνο στο σπιτι και πνίγομαι μακους πνίγομαι...Ακούω βήματα να ανεβαίνουν την σκάλα και περιμενω να με παρεις αγκαλιά να μου πεις πως μαγαπας,να ειναι ολα καλα,και εσυ πουθενα...Ξένες πόρτες ανοίγουν,ξένες κλείνουν σε αλλα σπίτια ακούγονται γέλια,στο δικο μας μονο σιωπή, μια σιωπή που καταστρεφει την ψυχή μου αργά και βασανίστηκα ...και αλλες φορές με κανει να ξεσπάσω, να φωνάζω, να μαλώνω με τον ίδιο μου τον εαυτό που αντί να τρέξω και να σου φωνάξω σαγαπω δεν ζω χωρις εσενα,ουρλιαζω σε μισώ που ζεις χωρις εμένα....σε μισώ,σε μισώ,σε μισώ που ζεις χωρις εμένα...