Δεν ξερω αν σου εχει τύχει ποτε, να προσπαθήσεις πραγματικά για κατι...
Να το έχεις βάλει στόχο ζωής,να προσπαθεις τοσο,που τα βραδιά να μην μπορεις να κοιμηθείς,να μην ειναι το μυαλό σου αυτο που το θέλει,να ειναι η ψυχή και η καρδιά σου που τοσο έντονα το αναζητά...
Κλείνεις τα ματια και προσεύχεσαι σιωπηλά,οτι πραγματικα περνουσε απο τα χερια σου εχει γινει,αυτο να ειναι το μονο που απέμεινε πλέον,η προσευχή για την αναγκη εκπλήρωσης τς επιθυμίας!
Γιατι αυτο ειναι,εχει γίνει αναγκη...!
Εχεις σταματήσει να ζεις,να ανάπνεεις,να προσπαθεις για οτιδήποτε αλλο,και έχεις εστιάσει εκει,μονο εκει....
Σε αυτη την περίπτωση υπάρχουν δυο δρόμοι...
Η αυτο που ονειρεύεσαι να πραγματοποιηθεί και τότε πλημμυρίζει απο ευτυχια καθε κομμάτι του ειναι σου η να μην πραγματοποιηθεί, που στην αρχη θα σε γεμίσει με απογοήτευση,θυμό και αντίδραση,αλλα μετα θα καταλάβεις πως πραγματικά ολα για κάποιο λόγο γίνονται και πως ολη αυτη η προσπάθεια σου άνοιξε νέους ορίζοντες,νεα ονειρα, σου έδειξε τις δυνατότητες σου,την τεραστεια επιμονή που υπηρχε μεσα σου και πλέον έμαθες να διεκδίκεις με πάθος οτι σε εκφράζει!
Κυνήγησε τα ονειρα σου,κάποια στιγμή θα κουραστουν να τρέχουν και θα τ αρπαξεις απ'τα μαλλια!
Στον άντρα της ζωής μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου