Πιασε με, αν μπορεις

 Ειναι και κατι έρωτες που δεν ειναι γραφτό τους να συναντηθούν...

 Σαν ενα αιώνιο κυνηγητό που μόλις παει να αγγίξει ο ένας τον άλλον τσούπ το παιχνίδι σταματά και βρίσκεσαι εκει που κυνηγάς να κυνηγιεσαι,και ενω έχεις βάλει ολη σου την δύναμη να τρέξεις,κάποια στιγμή δεν αντεχεις,σταματάς να παρεις μια ανάσα,κοιτας πισω σου , δεν τον βλεπεις πια, καταλαβαίνεις οτι δεν σε κυνηγά, μουτρωνεις,δεν μπορει σκέφτεσαι και σαν μικρό παιδί που δεν το παίζουν ξεκινάς και παλι να τον πιάσεις...

Και ειναι εκείνος τωρα μπροστά,ειναι εκείνος που τρέχει,και εισαι εσυ αυτη που δε μπορεις να τον αγγίξεις...Αλλοι τον λένε τροχό,εγω το λεω κυνηγητό...Ενα παιχνίδι για κακομαθημένα παιδια χωρις κανόνες, χωρις φραγμούς...Ενα ανελέητο κυνηγητό μέχρι τελικής πτώσης...

Συνήθως ένας απο τους δυο κάποια στιγμή κουράζεται ,δεν μπορει να αντέξει,του κόβεται η αναπνοή,υποφέρει ...Εκείνη ειναι η στιγμή που αν κυνηγάς αισθάνεσαι οτι εισαι πιο κοντα απο ποτε ετοιμη να τον αγγιξεις,απο μεσα σου χαμογελας και η αισθηση της νικης χορευει , τότε ειναι που γυριζει, σε κοιτά και με ενα παράξενο βλέμμα σου λεει "δεν παίζω αλλο "και εξαφανίζεται...

Σου περνει καιρό μέχρι να καταλάβεις τι εγινε όσους γνωρίσεις εύκολα θα τους πιάσεις αλλα δεν θα θελήσεις να παίξεις μαζι τους αλλο...Αυτο το παιχνιδι είχε φτιαχτεί για τους δυο σας,κανεις δεν ξέρει να τρέχει γρηγορότερα,κανέναν δεν αφηνεις να σε πιάσει!Τον ψάχνεις παντού,σου γίνεται εμμονή,δεν ξερεις τι σου λεπει περισσοτερο,εκείνος η το παιχνίδι σας...

Και τωρα παιχνιδι ειναι σκέφτεσαι,αλλα τωρα άλλαξε και απο κυνηγητό εγινε κρυφτό... Και που δεν εψαξες για να τον βρεις σε ποσες ξένες αγκαλιές μπήκες μηπως και σου θυμίσουν την δική του,ποσά λάθος χείλη φιλησες,ποσά καμένα ονειρα εκανες...

Κουραστηκές πια ,μεγαλωσες ,δεν εισαι για παιχνιδια ,τα παιχνιδια ειναι για τα παιδια σκέφτεσαι και δάκρυζεις που πια δεν εισαι παιδί,δάκρυζεις που καθώς σταμάτησε το παιχνιδι σας πηρε μαζι του και ολη σου την παιδικότητα και ας μην ησουν ετοιμη να την αποχωριστεις ακομα...

Σου λειπει αυτος...του λειπεις και εσυ...

Το κοριτσακι που κάποτε ελεγε πιάσε με αν μπορεις...τωρα ψάχνει αφου εχει φιλήσει μέχρι το δεκα, να τον βρει και να τον φτυσει,μα αυτο δεν ειναι το παιχνιδι τους,δεν ειναι καλος σε αυτο,αν βγει απο την κρυψωνα του θα τον βρει και αν τον βρει θα πρεπει αυτος να τρεξει,αυτος να την πιασει....και δεν μπορει να τρέξει πια,θέλει να μείνει εκει ακινήτος,να ανοίξει τα χέρια και αυτη με φορα να τρέξει στην αγκαλιά του,να μην παει πουθενα,να κλείστει εκει για παντα...

Μα ξέρει καλα πως αν τον βρει πρεπει να τρέξει,ξέρει πως αν σταματήσει να τρέχει θα σταματήσει να τον κυνηγά, και αν σταματήσει να τον κυνηγα, θα σταματήσει να ζει...

Μα τι ζωή και αυτη...Κυνηγοντας και κυνηγημένος ...μα αυτο το παιχνιδι σου δινει ζωη...μια αναπνοη και τρεχεις παλι!