Χρωμα υπο πιεση

 

 Μια ζωή πίστευα οτι δεν υπαρχει πιο δύσκολο πράγμα απο το να σε πιέζουν,ελα ομως που αλλαξαν τα πραγματα και πηρα το μαθημα μου, τωρα με σιγουριά μπορω να σου πω οτι πιο δύσκολο απο το να σε πιέζουν ειναι το να πιέζεις....


Πραγματικά δεν μπορεις να φανταστείς τι αντοχές,τι υπομονή,τι πισμα, χρειάζεται για να πιέσεις καποιον να κανει κατι που δε θέλει...

Θα μου πεις "κάτσε ρε κοπελιά,τι εισαι εσυ και θα πιέσεις καποιον ενάντια στα θελω του"...?

Και ομως τους ανθρώπους που αγάπησα πολυ,τους πίεσα ακόμη περισσοτερο γιατι πίστευα οτι το σωστό ηταν διαφορετικό απο αυτο που μπορούσαν να αντιληφθούν ,καθώς οταν εισαι μεσα σε μια κατάσταση δεν μπορεις οχι να διακρίνεις ουτε να υποψίαστεις τοσο το σωστό οσο και το λαθος ...

Εκει ειναι που χρειάζεται ένας καλός φίλος,ένας αδερφος,ενα πιστός σύντροφος να σου τριξει τα δόντια,να σε τραβάει απο την αντίθετη κατεύθυνση των θελων σου και εκει που αντιστέκεσαι,τον τραβάς,τον σπρωχνεις,τον χτυπάς κάποια στιγμή γυρίζεις τον κοιτάς και του λες ευχαριστω,οχι γιατι καταλαβαις εισαι πολυ ξερό κεφαλι για να καταλάβεις,αλλα γιατι ολα ειναι αλλιως εκει που εισαι και ολα μοιαζουν να ξεκινούν και παλι...Ετσι συνειδητοποιεις οτι δεν σε τραβολογουσαν για να γίνεις το υποχειριο τους αλλα για να σου δώσουν το δικαίωμα να ξανάρχισεις με νέες βάσεις,νεα δεδομένα,νεα ονειρα,να ξεκινήσεις οχι απο την αρχη αλλα απο εκει που σταμάτησες νομίζοντας οτι τελείωσες...!

Αλλωστε στην ζωγραφιά που λέγεται ζωή εσυ κρατάς το πινέλο,αλλα εμπιστευσου όσους σου δίνουν νερό για να το ξεπλυνεις και να δεις πόσο διαφορετική θα μοιαζει , ετοιμος να ξανά διαλέξεις τα χρώματα σου,με τον ίδιο ενθουσιασμό αλλα με λιγότερο επιπολαιότητα, χωρις αντιδράσεις,με σιγουριά...και εκει πισω απο καποιες ιδιαίτερες πινελιές,θα σκεφτείς εκείνους που ένιωθαν πως μουτζουρωνες το δικο τους χαρτί και σου πρότειναν το ξέπλυμα του πινελιου σου και θα τους αγαπησεις τοσο,που θα τους αφιερώσεις το πιο χρωματιστο κομμάτι της ζωγράφιας σου...αλλωστε τους ανηκει..!